فرق بین ایمپلنت سنتی با ایمپلنت دیجیتال
ایمپلنتها یک روش پرطرفدار برای جایگزینی دندانهای از دست رفته یا آسیب دیده است. اما با پیشرفت تکنولوژی، دو نوع اصلی ایمپلنت وجود دارد: ایمپلنت سنتی و ایمپلنت دیجیتال. هر یک از این روشها ویژگیها و مزایا و معایب خود را دارند.
ایمپلنت سنتی یک فرآیند جراحی است که با استفاده از تکنولوژیهای قدیمیتر صورت میگیرد. در این روش، دندان مصنوعی به صورت دائمی به فک متصل میشود. این فرآیند شامل چند مرحله است که شامل جراحی برای نصب ایمپلنت، زمان برای بهبودی و سپس نصب دندان مصنوعی است. این روش معمولاً زمان بیشتری نسبت به ایمپلنت دیجیتال نیاز دارد و همچنین ممکن است با عوارض جانبی مانند التهاب و خونریزی همراه باشد.
از سوی دیگر، ایمپلنت دیجیتال یک روش نوآورانهتر است که با استفاده از تکنولوژیهای پیشرفتهتر انجام میشود. در این روش، ابتدا با استفاده از اسکنرهای دیجیتال تصویربرداری، تصویر سه بعدی از فک بیمار گرفته میشود. سپس با استفاده از نرم افزارهای مخصوص، دندان مصنوعی طراحی میشود و در نهایت با استفاده از دستگاههای پرینت سه بعدی، دندان مصنوعی ساخته میشود. این روش کمترین زمان ممکن را برای نصب دندان مصنوعی فراهم میآورد و همچنین با کاهش عوارض جانبی همراه است.
با توجه به مزایا و معایب هر یک از این روشها، باید به دقت و با مشورت با پزشک تصمیم گیری شود که کدام گزینه مناسبتر برای هر فرد است. به عنوان یک حرفهای در حوزه دندانپزشکی، باید به دقت به نظرات و نقطه نظرات مختلف پزشکان و تحقیقات جدید در این زمینه توجه کرد تا بهترین تصمیم برای بیماران گرفته شود.